- Onthaal
De Loire
De Loire, rivier van de koningen van Frankrijk
Een unieke rivier in zijn soort, genaamd "de laatste wilde rivier van Europa". Het Loiredal staat sinds 2000 op de werelderfgoedlijst van UNESCO.
De Loire, de roman van de rivier
De schoonheid van de landschappen van de Loire is legendarisch. Hier en daar een kasteel, een fort of een abdij en in de verte het bos dat het schilderij omkadert.
De Loire inspireerde met name de beroemde Engelse aquarellist William Turner die de "schilder van het licht" werd genoemd. Joachim Du Bellay, Franse dichter en kind van het land, prees de zoetheid van de Anjou.
Na hem dompelden Jean de la Fontaine, Beaudelaire, Victor Hugo en vele andere romantische zielen hun pen onder in de dampachtige atmosfeer van de vallei van de Loire die in de Renaissance de verblijfplaats werd van de koningen van Frankrijk. Hun kastelen, echte juwelen ingenesteld in een droomlandschap, genieten een internationale reputatie. Chambord, Villandry, Azay-le-Rideau, Amboise, Ussé ... de "koninklijke rivier" telt er velen.
De geneugten van de "Tuin van Frankrijk"
De Loire-vallei vertelt het verhaal van een unieke rivier in zijn soort. De enige rivier in West-Europa die nog nooit gekanaliseerd werd, waardoor het "de laatste wilde rivier in Europa" genoemd wordt. Het loopt over 1,006 km, majestueus, onhandelbaar, onderhevig aan overstromingen, aan zandbanken die zijn diepgang variabel maken, van de berg Gerbier-de-Jonc in de Ardèche tot aan de Atlantische Oceaan.
Te bevaren over 700 km tot in de achttiende eeuw, is de Loire het nu officieel enkel tussen zijn monding in Saint-Nazaire tot Bouchemaine bij Angers.
Het is deze rivier, vrij in zekere zin, die het betoverende landschap van de Loire-vallei heeft gevormd.
De vallei van de Loire, prachtig bijgenaamd "Tuin van Frankrijk" door de edelen van de vijftiende en zestiende eeuw, staat vol met tuinen, boomgaarden en wijngaarden die gekende wijnen van grote verscheidenheid produceren. De Sancerre, Touraine, Anjou, Saumur ... Ze begeleiden een verfijnde gastronomie die de plaats van de overvloedige visvangst in de Loire en het vlees afkomstig van de regionale landbouw uitstraalt. Zonder de kazen te vergeten! Rabelais, kind van het land, de vader van Gargantua en Pantagruel, moet letterlijk en figuurlijk gevierd hebben in dit favoriete land van aristocraten en zeelieden, boeren en eenvoudige stedelingen.
Een economische en culturele explosie
Tot de negentiende eeuw bleef de Loire het belangrijkste communicatiemiddel voor de doorvoer van goederen. De opening van het kanaal Briare in 1642 en vervolgens dat van Orléans in 1692, hebben de Loire en de Seine rechtstreeks met elkaar verbonden.
Ter hoogte van Saint-Rambert scheidt nauwelijks 80 km weg het van de Rhône die de weg naar de Middellandse Zee opent.
De vallei van de Loire kende ook een culturele explosie die begon in de 16e eeuw. Het was in Angers waar het kolossale fort van koning René werd opgericht, dat in 1477 de eerste drukkerij van de Loire geopend werd.
Ten slotte lanceerden de koningen Charles VIII, Louis XII en Francis I, die Italië ontdekten, de grote Franse renaissance.
Het is de adel die hier "de Franse Art de Vivre" heeft gelanceerd. De Loirevallei werd in 2000 ingeschreven op de lijst van werelderfgoed van UNESCO als onderdeel van de levende culturele landschappen. Opmerkelijk vanwege zijn monumentale erfgoed van internationale faam en de kwaliteit van zijn stedelijke sites.
Dit landschap getuigt inderdaad van een harmonieuze ontwikkeling tussen de mens en zijn omgeving gedurende tweeduizend jaar geschiedenis.
De prestigieuze loop van de Loire
De Loire, bakermat van de riviervaart, vertelt ook het verhaal van de maritieme industrie met Saint-Nazaire als boegbeeld. Aan het "eindpunt" van de Loire, net na Nantes, bestendigt één van de grootste scheepswerven van Europa een wereldberoemde knowhow.
Het is de trots van een lange rij zeelieden die de herinnering hebben aan de mooie dagen van navigatie die in hun hart zijn vastgepind.
Tot de negentiende eeuw werden duizenden zeilboten gebruikt om passagiers en diverse goederen te vervoeren.
Maar de komst van de verlengde spoorlijn van Orléans naar Tours in 1846 en zes jaar later naar Nantes, stortte meer dan 6000 zeevaarders in de rouw omdat het vervoer via de Loire moest inboeten op moderniteit en snelheid. De laatste stoomboten met hun karakteristieke profiel zullen tenslotte aan het begin van de twintigste eeuw uit het landschap verdwijnen.
Blijft het tijdloze schouwspel van de schippers die nog steeds aan boord van platbodemboten varen, die voorheen zeer nuttig waren en die integraal deel uitmaken van het patrimonium van de rivier.
En nu, 100 jaar na de laatste stoomboot, in 2015, glijdt een nieuw en uniek toeristisch schip met kajuiten, zich totaal bewust van deze uitzonderlijke omgeving, op deze wateren die als grillig beschouwd worden.
Een raderstoomboot van de nieuwe generatie, een model van moderne technologie, uniek in de wereld, dat eer betoont aan de scheepvaartindustrie, gegraveerd in de geschiedenis van de Loire. In zekere zin een heropleving van de zeiltraditie op hoog niveau voor toeristen die van schoonheid en Franse art de vivre houden. Een idee getekend door CroisiEurope.
